Dlaczego tak trudno jest napisać pierwszy...

Dlaczego jest się tak trudno zebrać w sobie i zrobić pierwszy krok????? Tragedia....

Za wieloma rzeczami tęsknię, jedną z nich jestem ja. Dawna ja to właśnie dziewczyna bez ograniczeń, od gadania do działania krótka droga, ale muszę przyznać, że to nie były złe decyzje, w większości trafione, pozytywne. Czego ja się teraz tak boję? Bladego pojęcia nie mam! Obecnie mam wrażenie, że każda moja dezycja to fiasko, błąd.... 

Akurat dziś jest dobry dzień, bo nareszcie usiadłam do komputera, by napisać do Ciebie! Chciałabym się z Tobą lepiej poznać! Zaprzyjaźnić!

Będzie krótko, bo jeszcze się wsytdzę, nie chcę klapać bezmyślenie jęzorem, mam nadzieję, że jeszcze nadejdzie taki moment. 100% szczerości, bez edycji, bez dawkowania. Przynajmniej tak bym chciała!

Dzisiaj zaczynam wyzwanie. Dla siebie! Ku zmianie! Nie tylko duszę będę ratować, motywować, oczyszczać, czas także włączyć moje ciało. A więc, zaczynam! Trzymaj kciuki!

Po pierwsze: zwracam się w pierwszej osobie liczby pojedynczej! Mam tendencję do generalizowania, dlatego tutaj uczę sie użwyać tylko zdań w "ja"!

Po drugie:  niestety w dobie automatycznych słowników, rzadko zwracam uwagę na błędy, głupieję przez to. Pyk! Sprawdzam ortografię i styl.

Na dziś kończę.... 

Z dnia na dzień będzie lepiej, dłużej, głębiej...